Wróć

Wybierz swój region

Corporate

Umów konsultację o krwi pępowinowej

Umawiam
Zapadnięte ciemiączko – czym jest i jak o nie zadbać?

Zapadnięte ciemiączko – czym jest i jak o nie zadbać?

09.12.2025

8 min. czytania

Julia Ignaczak

Julia Ignaczak

Magister położnictwa, położna rodzinna ze specjalizacją w pielęgniarstwie rodzinnym dla położnych

Zdrowy rozwój dziecka zależy m.in. od prawidłowego stanu i kształtu ciemiączek. W poniższym artykule wyjaśniamy, czym jest ciemiączko u niemowlaka, jak wyglądają jego nieprawidłowości i dlaczego dokładna obserwacja wzdłuż linii środkowej czaszki pomaga szybko je wychwycić. Poznasz podstawy pielęgnacji, możliwe przyczyny niepokojących objawów oraz dowiesz się, kiedy warto udać się do lekarza.

Czym jest ciemiączko i dlaczego jest tak ważne?

Ciemiączko to określenie stosowane wobec fragmentów czaszki niemowlęcia, w których kości czaszki nie są jeszcze w pełni zrośnięte. Istnieje kilka takich miejsc – główne i największe nazywamy ciemiączkiem przednim, a dodatkowo występują mniejsze, tzw. ciemiączka boczne oraz ciemiączko tylne. Ich głównym zadaniem jest umożliwienie główce dziecka elastycznego dostosowania się podczas porodu naturalnego, a później zapewnienie odpowiedniej przestrzeni do wzrostu mózgu dziecka.

Gdzie znajdują się poszczególne ciemiączka?

Ciemiączko przednie – największe i najbardziej wyczuwalne, położone u szczytu głowy: tam, gdzie spotykają się kości czołowe i ciemieniowe.
Ciemiączko tylne – znajduje się z tyłu głowy, w miejscu zbiegu kości ciemieniowych i potylicznej. Jest znacznie mniejsze i zwykle zamyka się wcześniej niż przednie.
Ciemiączka boczne (sutkowe i klinowe) – mniej zauważalne, rozmieszczone po bokach czaszki. Ciemiączka mastoidowe leżą w okolicy kości skroniowej (za uszami), a klinowe – w pobliżu skroni, u zbiegu kości czołowej, ciemieniowej, skroniowej i klinowej.

W normalnych warunkach ciemiączko przednie zrasta się zwykle do około 18. miesiąca życia, natomiast niektóre ciemiączka boczne mogą zamknąć się nieco wcześniej. W czasie, gdy pozostają otwarte, istotną rolę odgrywają również szwy czaszkowe, czyli włókniste połączenia między sąsiednimi kośćmi, pozwalające na poszerzanie się obwodu głowy. Dzięki temu przez pierwszych miesiącach życia dziecka czaszka może szybko się powiększać, zapewniając miejsce dla dynamicznie rozwijającego się mózgu.

Zapadnięte ciemiączko – co to takiego?

Głównym tematem tego artykułu jest właśnie zapadnięte ciemiączko. Zdarza się, że rodzic zauważy niecodzienne wgłębienie w głowie niemowlęcia, zwłaszcza w okolicy ciemiączka przedniego. Możemy wtedy określić, iż mamy do czynienia z tzw. zapadniętym ciemiączkiem u niemowlaka.

Zapadnięte ciemiączko – jak wygląda i jak je rozpoznać?

Jak wygląda zapadnięte ciemiączko w praktyce? Najprościej mówiąc, jest to wgłębienie w czaszce u niemowlaka (w miejscu ciemiączka) – tkanka wydaje się obniżona w porównaniu z otaczającymi kośćmi czaszki. Czasem jest to jedynie lekko zapadnięte ciemiączko, czasem natomiast głębsze wgłębienie.

Jak rozpoznać zapadnięte ciemiączko? Poza samym badaniem wzrokowym i palpacyjnym warto sprawdzić, czy niemowlę nie ma towarzyszących objawów sugerujących odwodnienie: suchości w ustach, drażliwości, apatii czy rzadkiego oddawania moczu.

Podstawowe przyczyny zapadania się ciemiączka

Najczęstszym powodem, dla którego pojawia się zapadnięte ciemiączko u niemowlaka, jest właśnie odwodnienie. Dziecko może być odwodnione z różnych przyczyn – np. z powodu zaburzenia łaknienia, intensywnej biegunki, wymiotów albo niedostatecznego przyjmowania płynów. Gdy w organizmie brakuje wody, zmniejsza się objętość płynu mózgowo-rdzeniowego, co przekłada się na widoczne obniżenie w miejscu ciemiączka.

Oprócz tego istnieją również zaburzenia hormonalne, które wpływają na gospodarkę wodno-elektrolitową i mogą sprzyjać zapadaniu się ciemiączka. Zbyt mała ilość przyjmowanego pokarmu (np. przy problemach z karmieniem piersią, w razie tzw. zaburzenia łaknienia) również prowadzi do niedoboru płynów, a w konsekwencji do odwodnienia.

Inne nieprawidłowości: wypukłe, napięte i pulsujące ciemiączko

Poza zapadnięciem ciemiączka warto wiedzieć o innych stanach, które może ono przyjąć – aby zapewnić dziecku szybką opiekę lub zapobiec zbędnym obawom:

  • Wypukłe ciemiączko
    Zazwyczaj sugeruje wzrost ciśnienia śródczaszkowego, np. w przebiegu infekcji (jak zapalenie opon mózgowo), wodogłowia czy urazów główki.
  • Napięte ciemiączko
    Gdy ciemiączko jest nie tylko wypukłe, ale i twarde w dotyku, wskazuje to na istotny problem z gospodarką płynową w obrębie czaszki.
  • Pulsujące ciemiączko
    Delikatne pulsowanie może być fizjologiczne i wynika z bicia serca oraz przepływu krwi. Jednak silne, wyraźne napięcie połączone z pulsowaniem może oznaczać nasilenie problemów z ciśnieniem wewnątrzczaszkowym.

Dokładna obserwacja w obrębie linii środkowej czaszki pomaga zatem wcześnie wykryć poważniejsze zaburzenia czy objawy neurologiczne.

Konsekwencje i możliwe powikłania

a) Spowolnienie wzrostu obwodu głowy i deformacja czaszki

Jeżeli przyczyną problemów z ciemiączkami jest np. przedwczesne zrośnięcie szwu strzałkowego czy innego szwu, może dojść do tzw. spowolnienia wzrostu obwodu głowy. Kształt czaszki staje się wówczas nienaturalny, co określa się jako deformacja czaszki. Ten proces może nieść poważne skutki w przyszłości, m.in. ograniczać przestrzeń dla rosnącego mózgu.

b) Zaburzenia hormonalne i objawy neurologiczne

Wspomniane już zaburzenia hormonalne (m.in. tarczycy lub przytarczyc) mogą powodować nie tylko opóźnienie w zarastaniu ciemiączek, ale też przyczynić się do różnorodnych problemów rozwojowych. Ponieważ mózg dziecka w pierwszych latach rośnie intensywnie, wszelkie nieprawidłowości w strukturze czaszki lub w gospodarce hormonalnej mogą przełożyć się na objawy neurologiczne, takie jak opóźnienie w rozwoju psychoruchowym.

Uszkodzenie ciemiączka – objawy

Wielu rodziców obawia się, że zwykły dotyk albo drobny wypadek w domu może spowodować uszkodzenie ciemiączka. W praktyce do poważnego urazu wymagana jest silna siła zewnętrzna (np. uderzenie). Ciemiączka mają wytrzymałą błonę, chociaż faktycznie są delikatniejsze od zrastających się kości.

Jeśli jednak zauważymy niepokojące zmiany typu krwiak, głęboki wgnieciony obszar czy nabrzmiewanie z zaczerwienieniem, należy natychmiast skonsultować to z pediatrą. Im szybciej zapobiegniemy rozwojowi infekcji lub dalszym urazom, tym większa szansa, że główka dziecka będzie rozwijać się prawidłowo.

Pielęgnacja i obserwacja – jak pielęgnować ciemiączko?

Pielęgnacja ciemiączka nie polega na specjalnych zabiegach, lecz na delikatności i ostrożności w codziennych czynnościach. W ramach pielęgnacji główki dziecka:

  1. Unikaj silnego nacisku podczas mycia włosów, czesania czy przytulania. Pamiętaj, by nie wywierać nadmiernej siły w miejscu ciemiączka.
  2. Zabezpiecz przed urazem. Upewnij się, że niemowlę nie uderzy się twardym przedmiotem o główkę.
  3. Obserwuj wygląd i zmiany. Regularnie sprawdzaj, czy nie pojawiło się niepokojące wgłębienie w głowie albo podejrzane uwypuklenie. Zwracaj uwagę, czy ciemiączko nie stało się nagle bardzo twarde bądź nie zmieniło kształtu.

Jeśli zauważysz cokolwiek dziwnego (np. lekko zapadnięte ciemiączko, które nie wraca do normy, czy napięte ciemiączko utrzymujące się dłużej), skonsultuj się z pediatrą. Podobnie w razie wątpliwości co do tempa zarastania – niektóre szwy czaszkowe mogą zrastać się przedwcześnie, co trzeba ocenić w badaniach kontrolnych.

Kiedy konieczna jest konsultacja lekarska?

Konsultacja lekarska staje się niezbędna, jeśli zapadnięte ciemiączko utrzymuje się mimo zwiększenia podaży płynów lub gdy towarzyszą mu inne sygnały odwodnienia, takie jak brak łez, suchość błon śluzowych czy wyraźne osłabienie dziecka. Wypukłe, napięte lub silnie pulsujące ciemiączko wymaga równie pilnej oceny, ponieważ może wskazywać na wzrost ciśnienia środczaszkowego.

Niepokój powinny wzbudzić wszelkie zmiany kształtu głowy bądź wyraźne spowolnienie przyrostu obwodu głowy. Pediatra jest też pierwszą osobą, która może skierować dziecko na badania w kierunku ewentualnych zaburzeń endokrynologicznych lub innych problemów zdrowotnych.

O zapadniętym ciemiączku w skrócie

Zapadnięte ciemiączko u niemowlaka to istotny sygnał, często związany z odwodnieniem lub nieprawidłowościami w gospodarce płynowej organizmu. Widoczne wgłębienie w czaszce u niemowlaka może wystąpić również przy zaburzeniach łaknienia czy chorobach endokrynologicznych. Warto nauczyć się rozpoznawać wczesne oznaki tego zjawiska i w przypadku wystąpienia objawów, skorzystać z konsultacji lekarskiej.

Dbałość o właściwe nawodnienie, racjonalna pielęgnacja główki dziecka i regularne kontrole lekarskie zadbają o zdrowie malucha. Wiedza na temat tego, czym jest ciemiączko oraz jak wygląda zapadnięte ciemiączko, pozwala opiekunom reagować na czas, by zapobiec ewentualnym komplikacjom i zadbać o zdrowie oraz bezpieczeństwo niemowlęcia.

FAQ

1. Jak rozpoznać zapadnięte ciemiączko u niemowlaka?

Najprościej można je zauważyć jako wyraźne wgłębienie w miejscu, gdzie normalnie wyczuwalibyśmy lekko napiętą lub płaską powierzchnię. Przy dotyku takie ciemiączko zdaje się obniżone w stosunku do otaczających kości czaszki. Warto też zwrócić uwagę na objawy towarzyszące, takie jak brak łez, rzadkie oddawanie moczu czy suchość błon śluzowych.

2. Czy zapadnięte ciemiączko zawsze oznacza poważną chorobę?

Niekoniecznie. Najczęściej przyczyną jest odwodnienie, spowodowane np. biegunką, wymiotami czy niewystarczającym przyjmowaniem płynów. Po uzupełnieniu płynów ciemiączko zazwyczaj wraca do normy. Jeśli jednak zmiana się utrzymuje mimo odpowiedniego nawodnienia albo towarzyszą jej inne niepokojące symptomy, warto skonsultować się z pediatrą.

3. Kiedy najlepiej udać się do lekarza w związku z ciemiączkiem?

Konsultacja lekarska jest wskazana, gdy zauważysz, że zapadnięte ciemiączko nie poprawia się po zwiększeniu podaży płynów, a dziecko wciąż wydaje się osłabione lub odwodnione. Wizyta u pediatry jest też konieczna, jeśli występuje wypukłe ciemiączko. Natomiast tętniące ciemiączko może być czysto fizjologicznym zjawiskiem.

Źródła

B. J. Lipsett, V. Reddy, K. Steanson, Anatomy, Head and Neck: Fontanelles, StatPearls, 2023.

J. Kiesler, R. Ricer, The Abnormal Fontanel, Problem-oriented Diagnosis, American Family Physician 67/12, 2003, s. 2547-2552.

E. Drabik-Danis, A. Hans-Wytrychowska, D. Pokorna-Kałwak, Badanie dziecka chorego w POZ – sygnały alarmowe, Lekarz POZ 2/2017, s. 140-146.

Oceń artykuł:

Średnia ocen 0 / 5. Liczba głosów: 0

(
0
(0)
)

Zainteresują Cię również