Przeciwwskazania do porodu naturalnego – kiedy cesarskie cięcie jest koniecznością?

Spis treści

1. Przeciwwskazania do porodu naturalnego
2. Jak wygląda cesarskie cięcie?

Okres ciąży jest dla kobiety wyjątkowo stresujący. Przez długie 9 miesięcy oczekuje na pojawienie się na świecie swojej największej miłości. Zdecydowana większość pań oczekujących bobaska najbardziej obawia się porodu. Nic w tym dziwnego, bowiem opowieści mam, ciotek i koleżanek często nie napawają optymizmem. Nie zawsze jednak istnieje możliwość urodzenia w sposób naturalny. Na kilka tygodni przed porodem lekarz prowadzący ciążę powinien określić, czy nie istnieją przeciwwskazania do porodu naturalnego.

Przeciwwskazania do porodu naturalnego

Przeciwwskazania do naturalnego porodu wynikają na ogół z współistniejących chorób kobiety ciężarnej. Oczywiście każda z jednostek chorobowych musi być dodatkowo skonsultowana przez lekarza specjalistę. Wiele zależy także od tego, jak przebiegał cały okres ciąży i czy kobieta nie odczuwała podczas niej nasilenia objawów innych przewlekłych dolegliwości. Ginekolodzy i położnicy starają się kierować dobrem rodzącej i przyszłego, małego człowieka. W przypadku porodu naturalnego, przeciwwskazania dotyczyć mogą prawie każdego układu człowieka. Pierwszym z nich jest układ sercowo-naczyniowy. Jeśli ciężarna przed ciąża i w jej trakcie doświadcza problemów kardiologicznych, takich jak nadciśnienie lub wada serca, może być to przyczyna decyzji o cesarskim cięciu. Innymi przykładami są kwestię pulmonologiczne, w tym astma oskrzelowa. Nie mniej ważne są schorzenia okulistyczne, szczególnie wysokie wady wzroku lub odklejanie się siatkówki. Kobiety chorujące na cukrzycę mogą mieć praktycznie pewność, że zostaną skierowane pod chirurgiczny nóż. Cukrzyca bowiem sprawia, że dziecko osiąga bardzo dużą masę urodzeniową, co znacznie komplikuje poród siłami natury. Wady ortopedyczne jak zwężenie miednicy lub problemy ze stawami biodrowymi także mogą dyskwalifikować do porodu naturalnego. Problemy kobiece, w tym obecność mięśniaków czy guzów jajnika na ogół także wskazuje na cesarskie cięcie. Nadal wiele kontrowersji wzbudza kwestia chorób psychicznych u ciężarnych pań. Okazuje się, że 5% z nich odczuwa tak silny lęk przed naturalnym porodem, że pomimo braku innych przeciwwskazań sprzeciwia się porodu siłami natury. W takich trudnych przypadkach wymagana jest opinia psychologa lub psychiatry.

Jak wygląda cesarskie cięcie?

Kiedy położnik lub ginekolog zadecyduje o tym, że istnieje jedno lub więcej przeciwwskazań przyjścia na świat dziecka w sposób naturalny, kobiecie przy nadziei pozostaje cesarskie cięcie. U wielu pań spodziewających się potomka te dwa słowa wzbudzają wiele emocji. Na szczęście dzięki nowoczesnej technice chirurgicznej jakość porodu taką drogą staje się coraz bardziej bezpieczny. Jednakże warto mieć na uwadze, że powrót do pełni sił jest znacznie dłuższy niż w przypadku naturalnego porodu i wynosi około 4-7 dni.  Decyzję o tym, jaki rodzaj znieczulenia zostanie podany kobiecie rodzącej podejmuje lekarz anestezjolog. Anestetyk podaje się na ogół przez cewnik do kanału kręgowego (zewnątrzoponowo). Samo wkłucie nie powinno boleć, ponieważ chwilę wcześniej specjalista smaruje miejsce wkłucia żelem blokującym powierzchniowe receptory bólowe. Po kilku minutach od podania znieczulenia pacjentka odczuwa bezwład w kończynach dolnych. Dodatkowo, wskazane jest podanie antybiotyku aby zapobiec infekcjom. Po nacięciu powłok brzusznych i macicy na około 15 cm ginekolog wyjmuje dziecko, co kobieta odczuwa jako delikatne szarpnięcie, po czym zszywa brzuch (co może trwać znacznie dłużej niż poród). Na ogół po takim porodzie kobieta dostaje jeszcze leki, które pomagają jej szybciej się zregenerować.