Historia Tadeusza – terapia komórkami macierzystymi w przypadku encefalopatii

Encefalopatia niedotlenieniowo- niedokrwienna – co to za choroba?

Encefalopatia niedotlenieniowo-niedokrwienna jest złożonym zespołem zaburzeń neurologicznych, który prowadzi do utraty funkcji ruchowych i poznawczych. Niekiedy towarzyszą mu również inne zaburzenia neurologiczne. Wiele przypadków encefalopatii ma swoje źródło w niedotlenieniu, które występuje najczęściej w okresie okołoporodowym. Objawy niedotlenienia nie zawsze pojawiają się natychmiast po urodzeniu dziecka – czasami pojawiają się po kilku tygodniach lub miesiącach. Jednoznaczna diagnoza skutków niedotlenienia jest trudna, ale ich konsekwencje mogą być bardzo poważne, włączając encefalopatię, mózgowe porażenie dziecięce, uszkodzenia słuchu i wzroku oraz opóźnienia w rozwoju umysłowym.

Jak wygląda historia Tadzia?

Podczas ciąży z Tadziem nie było żadnych problemów, ale podczas porodu, który trwał przez 24 godziny, pojawiły się komplikacje. Prawdopodobnie w wyniku długiego porodu doszło do niedotlenia okołoporodowego, co doprowadziło do rozwoju encefalopatii u chłopca. Jako niemowlę, Tadzio miał obniżone napięcie mięśniowe i nie wykazywał oznak rozwoju fizycznego, takich jak podnoszenie się, obracanie, czy śledzenie przedmiotów wzrokiem. To bardzo niepokoiło jego Rodziców. Około pół roku później, chłopiec zaczął być diagnozowany i ostatecznie postawiono mu diagnozę encefalopatii niedotlenieniowo-niedokrwiennej lewej półkuli mózgu.

Mama Tadeusza, Pani Magda, dowiedziała się o terapii komórkami macierzystymi od terapeutki swojego syna, która widziała pozytywne skutki tej terapii u swojego innego pacjenta. Pani Magda rozpoczęła poszukiwania informacji na temat terapii komórkowej i znalazła ośrodek w Lublinie, który prowadził terapie komórkami macierzystymi. Po przeprowadzeniu dokładnych badań Tadeusz został zakwalifikowany do terapii.

Efekty terapii komórkami macierzystymi

Po pierwszej terapii komórkami macierzystymi, którą Tadeusz otrzymał w czerwcu 2020 roku, zauważono znaczący wzrost jego zdolności motorycznych i poznawczych. Chłopiec zaczął samodzielnie sięgać po przedmioty, czego wcześniej nie był w stanie zrobić. Ponadto, jego mowa znacznie się poprawiła – wcześniej praktycznie jej nie było. Terapia również wpłynęła na rozwój ruchowy chłopca – zaczął uginać kolana, stawiać stopę za stopą oraz podejmować próby skakania i biegania na ugiętych nogach.

,,U Tadzia efekty terapii polegały na poprawie funkcji poznawczych, lepszej komunikacji, ale również poprawie funkcji ruchowej czyli motorycznych. Poprawa funkcji poznawczych, lepszy kontakt z otoczeniem i z terapeutą przełożył się na poprawę rehabilitacji chłopca, a co za tym idzie poprawę funkcjonowania ogólnego. ’’mówi dr hab. n. med. Magdalena Chrościńska-Krawczyk, która prowadziła terapie komórkami macierzystymi u Tadeusza.

W tej chwili Tadeusz jest dzieckiem z umiarkowaną niepełnosprawnością, co według jego mamy, Pani Magdy, jest również zasługą terapii komórkami macierzystymi.