Jak wygląda poród drogami natury? Poród krok po kroku

Spis treści

1. Skurcze porodowe a przepowiadające– różnice
2. Pierwsze oznaki porodu
3. Okresy porodu
4. Znieczulenie podczas porodu
5. Po porodzie
6. Pobranie krwi pępowinowej

Skurcze porodowe a przepowiadające– różnice

Kobieta doświadcza skurczów przepowiadających od około 38. tygodnia ciąży. Wcześniej pojawiają się skurcze Alvareza oraz Braxtona- Hicksa, które występują od około 20. tygodnia. Ich siła i natężenie są jednak znacznie mniejsze od tych pod koniec ciąży czy podczas porodu.

Skurcze porodowe od skurczów przepowiadających różnią się m.in. intensywnością bólu. Są one silniejsze oraz pojawiają się z większą częstotliwością. Skurcze przepowiadające mijają po czasie, a porodowe przeciwnie– nasilają się wraz z jego upływem. Skurczów porodowych nie da zahamować się lekami rozkurczowymi. Tylko w sytuacji, gdy pojawią się za szybko, między 24. a 34. tygodniem ciąży, lekarze wstrzymują je na maksymalnie 48 godzin lekami tokolitycznymi. Robi się to, aby lekarze mogli podać sterydy, które umożliwiają noworodkowi szybszy rozwój płuc i zmniejszają ryzyko powikłań związanych z wcześniactwem.

Pierwsze oznaki porodu

Pod koniec ciąży wiele kobiet zauważa tzw. obniżenie się brzucha. Dno macicy najwyżej sięga w 36. tygodniu, mniej więcej do końca mostka. Około 40. tygodnia obniża się 2 centymetry niżej, co oznacza że dziecko zniża się i przygotowuje do porodu. Łatwym do rozpoznania objawem rozpoczynającego się porodu jest odpłynięcie wód płodowych, które w większości przypadków sączą się stopniowo. Jeśli płyn owodniowy ma zielonkawe zabarwienie, należy natychmiast udać się na izbę przyjęć szpitala położniczego. Część przyszłych mam przed porodem skarży się na biegunkę, a także wymioty. Często też nasilają się bóle pleców oraz krzyża. W badaniu ginekologicznym oznakami rozpoczynającego się porodu jest miękka, dojrzała szyjka macicy oraz jej rozwarcie.

Okresy porodu

Rozwieranie szyjki macicy to pierwszy okres porodu. Trwa od początku regularnej czynności skurczowej macicy aż do jej pełnego rozwarcia, czyli 10 centymetrów. Rodzące się dziecko napiera na szyjkę, która skraca się i rozwiera. Może pojawić się plamienie lub krwawienie.Między pierwszym a drugim okresem dochodzi najczęściej do pęknięcia błon płodowych, jeśli zaś ma to miejsce przed pojawieniem się skurczy określane jest jako PROM (ang. premature rupture of membranes- przedwczesne pęknięcie błon płodowych). W niektórych sytuacjach niezbędne okazać może się przebicie pęcherza płodowego tzn. amniotomia. Okres drugi kończy się urodzeniem noworodka. Jest to czas skurczów partych, które mają na celu pomoc dziecku w przejściu przez kanał rodny. Do tego niezbędna jest współpraca mamy z położną lub ginekologiem. Kobieta powinna przeć tylko w czasie skurczu instruowana najczęściej przez personel medyczny, a w przerwach między skurczami oddychać i zbierać siły.

Kolejny okres to wydalenie popłodu– łożyska oraz błon płodowych. Trwa on maksymalnie 30 minut. Kobieta odczuwa wtedy lekkie skurcze macicy, która obkurcza się po porodzie. Jest to niezbędne, ponieważ atonia macicy– czyli brak jej obkurczenia, może doprowadzić do groźnego krwotoku. Z tego powodu lekarze ginekolodzy podają kobiecie po urodzeniu dziecka5 jednostek oksytocyny, która pobudza kurczenie macicy.

Ostatnią fazą porodu jest 2-godzinna obserwacja kobiety i jej podstawowych parametrów takich jak ciśnienie, tętno czy intensywność krwawienia z dróg rodnych. Wtedy też, jeśli doszło do pęknięcia lub nacięcia krocza, lekarz albo położna szyją je, najczęściej po miejscowym znieczuleniu.

Znieczulenie podczas porodu

Zgodnie z obowiązującym standardem organizacyjnym opieki okołoporodowej każda rodząca kobieta ma prawo do metod łagodzenia bólu porodowego. Dostępne są zarówno środki farmakologiczne, jak i metody niefarmakologiczne. Bardzo popularnym sposobem łagodzenia bólu porodowego jest znieczulenie zewnątrzoponowe. Jest ono możliwe do wykonania, gdy rozwarcie wynosi między 4 a 8 centymetrów. Należy pamiętać, że każda kobieta ma inne doświadczenia związane z różnymi metodami i żadna z nich nie niweluje bólu porodowego w 100 procentach. Jest to spowodowane koniecznością współpracy z personelem medycznym w II. okresie porodu, gdy kobieta powinna czuć nadchodzące skurcze macicy.

Po porodzie

Po urodzeniu dziecka i odpępnieniu najczęściej dziecko trafia na ciało mamy, która go „kanguruje”. Dotyk „skóra do skóry” jest bardzo ważny m.in. w budowaniu więzi noworodka z jego mamą. Po porodzie neonatolodzy oceniają stan ogólny dziecka, korzystając m.in. ze Skali Apgar, a jeśli to konieczne podejmują interwencje np. wspomaganie oddechu czy odśluzowanie. Jeśli ciąża i poród przebiegał bez powikłań wstępne badanie może odbyć się w czasie, gdy noworodek leży u mamy. Jeśli jest coś co niepokoi specjalistów, dziecko może być zabrane na dodatkowe badania i czas kangurowania jest skracany. W niektórych szpitalach badanie przez lekarza neonatologa lub pediatrę odbywa się zanim noworodek zostanie przekazany mamie.

Pobranie krwi pępowinowej

Jeśli rodzice zdecydowali się na pobranie krwi pępowinowej dziecka, po porodzie, gdy pępowina przestaje tętnić położna pobiera materiał. Jest to zabieg zupełnie bezpieczny i bezbolesny zarówno dla mamy, jak i dla dziecka. Nie wpływa również na moment przecięcia pępowiny a pobranie krwi pępowinowej możliwe jest także po tzw. późnym odpępnieniu. Zestaw potrzebny do pobrania materiału przekazywany jest personelowi przez rodziców przy przyjęciu do szpitala. Więcej informacji na ten temat znajdziesz tutaj.